Izoekstrakt od ekstraktu różni się tym, że uzyskuje się go ze zwykłego ekstraktu chmielowego (etanolowego lub CO₂) poprzez dalsze jego przetworzenie, a więc izomeryzację zawartych w ekstrakcie alfa-kwasów do izo-alfa-kwasów, a więc do związków o dużo większej rozpuszczalności i nadające większą goryczkę. Dzięki temu ekstrakt zizomeryzowany może być oddany do brzeczki niemalże w dowolnym momencie (nie trzeba dodawać go przed gotowaniem, bo zawiera już zizomeryzowane alfa-kwasy), dzięki czemu można teoretycznie skorygować goryczkę w brzeczce po warzeniu, albo idąc dalej w gotowym młodym piwie, czy podczas/po leżakowaniu. Nie jest to nic trującego, od tego się nie umiera. Takie 'wysublimowane' preparaty chmielowe mają tą zaletę, że są trwalsze od chmielu w szyszkach czy od granulatu i pozwalają na większą kontrolę nad dawkowaniem chmielu. Minusem oczywiście jest ich nieco większy koszt ze względu na wysoki stopień przetworzenia.
A sam ekstrakt - jest to produkt chmielowy otrzymywany przez wymywanie (ekstrakcję) substancji zawartych w chmielu (m.in. lupuliny, olejków eterycznych, żywic chmielowych, alfa-kwasów, beta-kwasów, ksantohumolu, itd.) z wykorzystaniem odpowiednich rozpuszczalników. W praktyce rozdrabnia się wysuszone szyszki chmielowe, ekstrahuje się z nich w/w związki za pomocą nadkrytycznego CO₂ przy nadciśnieniu rzędu 70 bar w temperaturze pokojowej lub etanolu (70-80%) w nieco podwyższonej temperaturze, po czym taki ekstrakt zagęszcza się na wyparkach próżniowych i mamy gotowy ekstrakt, który można użyć zamiast chmielu w szyszce czy w granulacie, odpowiednio przeliczając dawkowanie.
Źródło: http://www.browar.biz/forum/showpost.php?p=1133482&postcount=2

Patrz wyżej